De tendens die in sommige media door vooral woningcorporaties wordt neergezet en de negatieve berichtgeving over vrije satellietontvangst grenst aan hetgeen een zichzelf democratisch noemend EU-land als Nederland waardig is. Over verboden op schotels schrijft ondergetekende wel eens in opdracht als onderdeel van een nieuwsrubriek van Satellite. Landen als Afghanistan, Iran, Noord-Korea en zo nog wel meer landen ter wereld waar democratie en vrije meningsvorming een moeilijk fenomeen is, kent effectieve schotelverboden omdat het aldaar verderfelijk wordt geacht naar andere beelden dan binnenlandse (veel al staats-)zenders te kijken.
Dat nota bene VVD-er Frits Bolkestein als EU-Commissaris op 27 juni 2002 het belang van vrije satellietontvangst in een mededeling nog eens onderstreepte is het grootste deel van Nederland blijkbaar ontgaan.
(zie deze mededeling door hier op te klikken).
Bemoedigend is echter dat de PvdA en het CDA zich in de Tweede Kamer begin juni nog uitspraken TEGEN een verbod op schotels door de woningcorporaties. Een Nederlands anti-schotel tendens blijft zich desondanks anno 2004 manifesteren. De opvatting dat schotels lelijk zijn, moeten verdwijnen, dat mensen voor anderen willen uitmaken wat deze wel en vooral niet mogen zien, kenmerkt de van oorsprong Calvinistische (dominee) houding die Nederland rijk is.
Dat directe satellietontvangst het meest innovatieve televisie-medium van de wereld is, dat het juist dat platform is dat ontwikkeling met zich meebrengt en dat satellietontvangst de enige bron is op vele fronten voor informatie die op de meest elementaire wijze te ontvangen is, ontgaat velen blijkbaar. Een kop in het NRC Handelsblad waarin melding wordt gemaakt dat de Schotel zijn langste tijd gehad heeft, getuigt eerder van onwetendheid, dan van een realistische weergave van wat vrije satellietontvangst in de wereld – en dus ook Nederland – betekent. Dankzij het gegeven dat satelliet-televisie en -radio uitzendingen tv-zenders naar de ‘massa’ over het Europees continent kan uitzenden en de om verscheidene redenen onmogelijkheid om audiovisuele tv-zenders nu en op korte/midellange termijn via een glasvezel/internet omgeving naar de massa uit te laten zenden, blijft satellietontvangst relevant, net als reguliere televisiezenders. Dat satellietontvangst kan leiden tot innovatie bewijzen landen als het Verenigd Koninkrijk, Italië, Frankrijk en ook Duitsland. Laat nu net deze landen behoren tot de grootste EU-landen en -markten waar overheden voor concurrentie (ook in Italië!) tussen infrastructuren heeft gezorgd en publieke omroepen zich actief op satelliet profileren. Als ondergetekende met zijn schotel graag op volstrekt legale wijze naar BBC 4 (Verenigd Koninkrijk), XXP (Duitsland), RaiNews 24 (Italie), Rai Doc (Italië), Count Down TV (Italië), Classic fM TV (Verenigd Koninkrijk), SFi (Zwitserland) of HD1/Euro1080 (Europa’s eerste HDTV zender) wenst te kijken, wie denkt een woningcorporatie of andere instanties dan wel dat ze is om te verhinderen dat een EU-burger hiernaar mag kijken? Om begrijpelijke redenen zullen deze genoemde zenders veelal NIET via andere infrastructuren beschiikbaar worden gesteld.
Het stimuleren van het kunstzinniger maken van schotels is wat dat betreft sympathieker, het met verboden werken, is buiten elke realiteit. Dat in Nederland wèl voor maximaal 1,4 % van de huishoudens nog dagelijks vele kilowatts aan energie verstookt wordt voor miljoenen euro om een analoge etherinfrastructuur voor televisie in de lucht te houden, is te absurd voor woorden. Waar Berlijn het met meer dan 7 % van de huishoudens die analoog televisie kijkt het waagde dit uit te schakelen en in Nederland meer dan 8 % tot de satelliethuishoudens gerekend kan worden, blijkt het in Nederland in tegenstelling tot vele andere Europese regio’s een onmogelijkheid om de publieke regio-zenders via satelliet te laten verspreiden.
Kortom: zie kansen en geen bedreigingen bij het enige landelijke alternatief voor de kabel: satellietontvangst!
DIT IS EEN COLUMN