Ontslag Medy van der Laan en Laurens Jan Brinkhorst: onduidelijkheid mediabeleid

Er is een periode ingetreden van absolute onduidelijkheid op het media- en telecombeleid van de demissionair te worden regering. Medy van der Laan en Laurens Jan Brinkhorst hebben als gevolg van de intrekking van de politieke steun van D66 aan de regering hun ontslag ingediend bij het Nederlandse staatshoofd. Als gevolg hiervan is er geen staatssecretaris Media en Cultuur en minister van Economische Zaken meer. Andere bewindslieden (van VVD, resp. CDA) zullen vermoedelijk zo snel mogelijk tijdelijk deze functies overnemen. Van der Laan diende onlangs nog een nieuwe mediawet in bij de Tweede Kamer die redelijk bediscutabel is voor veel kamerfracties. Met name de toekomst van de publieke landelijke omroep is hierdoor meer dan ooit in het ongewisse. De mediawet alsmede (niet in het mediawetvoorstel opgenomen) plannen om allerlei regels voor commerciele omroepen te schrappen en een vergaande concentratie van mediabedrijven toe te laten is hiermee hoogstwaarschijnlijk naar een langere baan geschoven. Dit geldt ook voor de plannen om de programmagegevens van Nederland 1, 2 en 3 vrij te geven (initiatiefwetsvoorstel D66/VVD) alsmede het initiatief van D66-kamerlid Bert Bakker om lokale publieke omroepen een meer gegarandeerde financiering te doen toekomen vanuit de landelijke overheid, in plaats van de gemeenten. Aangezien de Tweede Kamer tot begin september met reces is, is onduidelijk hoe een aantal zeer actuele, lopende kwesties voortgang krijgt. De Tweede Kamer heeft door de regeringscrisis niet gestemd over moties omtrent de uitfasering van analoge ethertelevisie en een mogelijke plicht tot ongecodeerd DVB-T uitzenden van Nederland 1, 2 en 3.

Ook het uitblijven van een stemming over een bezuiniging op de publieke omroep in verband met het uitfaseren van de analoge zenders, creeert onduidelijk.

Gecodeerd uitzenden toegestaan?

Het is overigens de vraag of uitsluitend gecodeerde uitzending van Nederland 1, 2 en 3 in overeenstemming is met de huidige mediawet, artikel 13c lid 1a en het begrip voorwaardelijke toegang. Immers de mediawet stelt dat de publieke omroep tot taak heeft haar programma’s in ieder geval door middel van omroepzenders te verspreiden naar alle huishoudens in het verzorgingsgebied waarvoor de programma’s zijn bestemd en voor de ontvangst waarvan geen andere kosten verschuldigd zijn dan de kosten van aankoop of gebruik van technische voorzieningen die de ontvangst mogelijk maken. Het ministerie van OC&W stelt bij monde van woordvoerder Maarten Gresnigt dat een smartcard onder een ‘technische voorziening’ valt.

Te betwisten valt of dat zo is, aangezien codering neerkomt op een zogeheten systeem voor voorwaardelijke toegang. Dat wordt in de telecomwet omschreven als een systeem met behulp waarvan toegang verkregen kan worden tot gecodeerde programma’s of andere diensten die slechts gedecodeerd kunnen worden ontvangen met behulp van een daartoe bestemd apparaat door degene die een daartoe strekkende overeenkomst met de aanbieder van het systeem heeft gesloten. Met name de overeenkomst die met KPN gesloten zal moeten worden zou strijdig kunnen zijn met het ‘naar alle huishoudens’ uitzenden. De vraag is dan ook of voorwaardelijke toegang als technische voorziening moet worden gezien of als beperking van het doelgebied.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *