COLUMN – Het Christen Democratisch Appèl (CDA) heeft Silvio Berlusconi, zijn politieke partij (Popolo della Libertà) en zijn mediabedrijven een enorme dienst bewezen. Samen met de andere onderdelen van de Europese Volkspartij waarin onder andere christendemocraten zetelen,  verwierp het CDA pogingen van o.a. liberalen, groenen en sociaaldemocraten om een nieuwe richtlijn over mediaconcentratie en de bescherming van pluralisme in te stellen. Ook verwierp het CDA het doen van nader onderzoek naar de Italiaanse situatie en een veroordeling van de belangenverstrengeling tussen politieke, economische en mediamacht die in Italië bestaat.

De resolutie werd met weinig stemmen verschil verworpen; indien het CDA voor had gestemd in het Europees Parlement, was deze aangenomen. Tegelijkertijd diende een aantal Italiaanse europarlementariers namens de Europese Volkspartij een resolutie in die juist de ‘verscheidenheid’ van de Italiaanse mediasector onderstreepte en waarin gesteld werd dat ‘eventuele dominanties nog te bewijzen’ zijn. Ook stond in deze resolutie dat nieuwe technieken waaronder digitalisering en internet uitgebreide keuze en grotere participatie van burgers zouden bewerkstelligen waardoor geen sprake kan zijn van een informatiemonopolie. Dit laatste is een interessante stelling die in Nederland vooral bijval vindt bij mensen als Rob van Esch (die de kabelsector vertegenwoordigt), Marcel Nijhoff en Bernard Dijkhuizen (beiden directieleden van Ziggo, de grootste kabelaar van Nederland) in de redenatie dat er voldoende keuzevrijheid is en regelgeving eigenlijk niet opportuun is bij deze spelers met aanmerkelijke marktmacht.

Het CDA stemde niet voor, maar ook niet tegen deze resolutie; ze stemde blanco. De overgrote meerderheid van de Europese Volkspartij steunde deze resolutie wèl. (Het CDA maakte bij deze resolutie overigens niet het verschil).

Opvallend is de redenatie waarmee het CDA de resolutie van de liberalen, groenen en sociaaldemocraten niet wilde steunen; het zou een binnenlandse aangelegenheid zijn. Los van het gegeven dat dat allang niet meer zo is (Berlusconi gebruikt en misbruikt buitenlandse premiers en staatshoofden voor zijn eigen doel, en klaagt buitenlandse media net zo aan). Daarnaast – en dat is een veel meer valide argument – kan de Europese Unie onmogelijk andere potentiële EU-lidstaten alsmede de nieuwe lidstaten als Bulgarije en Roemenië –  de maat nemen, als ze niet net zo optreedt tegen de originele oprichtende EU-landen.

In die zin heeft de grootste politieke partij van Nederland Silvio Berlusconi een hele grote dienst bewezen. Berlusconi kan nu met een gerust hart in eigen land zeggen dat zelfs Nederland niet vindt dat er daadwerkelijk een probleem is dat de Europese Unie zich er mee bezig dient te houden. Het CDA stelt veelal dat ‘stille diplomatie’ meer zou bereiken met betrekking tot situaties als die in Italië dan daadwerkelijk de zaken aan te pakken. De vraag is wat het CDA nu bedoelt. Bedoelt het CDA dat ze daarmee steun verkrijgt voor een ‘postje’ (lees baantje) voor een CDA-kopstuk in Europa? Of steekt het CDA gewoon haar kop in het zand. Het blanco stemmen op de EVP-resolutie is dan weer een vrij laffe methode om je niet voor maar ook niet tegen een situatie uit te spreken.

Hoe dan ook, de facto keurt het CDA de handelwijzes van Silvio Berlusconi goed. Het belooft wat als binnen twee jaar NOS-RTV (directe) politieke benoemingen zal verkrijgen in haar Raad van Toezicht. De hoofdredacteur van het NOS Journaal is gewaarschuwd! De vraag komt op hoe de regering omgaat met Henk Hagoort, de voorzitter van de Raad van Bestuur van de Nederlandse Publieke Omroep (Nederlandse Omroep Stichting). Hagoort is – net als zijn voorganger Harm Bruins Slot – aanhanger van het CDA, dat is bekend. Zou het CDA de komende periodes gaan proberen haar regeringsmacht bij de landelijke publieke omroep verder kracht bij te zetten? Immers directe interventiemacht is geen probleem…toch? Mocht de huidige hoofdredacteur van het NOS Journaal te weinig ‘luisteren’ naar en dealen  met de regering, kan getracht worden deze ergens binnen de overheid een mooie positie te geven. Dit laatste is geen ongebruikelijke methode, gezien het verleden. Plasterk is nou eenmaal niet de sterkte figuur als mediaminister; het CDA heeft er misschien wel meer invloed op dan de PvdA zou wensen….leve de vrijheid van informatie! Leve Silvio Berlusconi, leve het CDA!

Dit commentaar is een column met een mening en aldus geen journalistiek artikel